Książka o wsi dla dzieci, o wsi dla dorosłych dość niesmacznie, moje isnpiracje, a także ciasta i coś można wygrać!

 

Chcielibyśmy posiadać już takie zdolności aby książeczkę Zwierzęta na wsi móc wykorzystać pełni – bowiem oglądanie jej (które na razie musi nam wystarczyć) jest jak powiedzenie „byłem na wsi” podczas gdy zwyczajnie przejechało się przez nią samochodem. Wyklejanki, kolorowanki, możliwość wykonania papierowych elementów (np. maski na buźkę) quizy, zagadki … wszystko to jest świetną zabawą, którą można dawkować sobie przez kilka tygodni, jak prawdziwe wczasy agroturystyczne. Książeczka Emily Stead to nie tylko zabawa ale przede wszystkim nauka, a jak wiadomo nauka przez zabawę to najlepsza rzecz pod słońcem. „Miastowe” dzieci mogą poznać z niej świnki, krówki, i wszelkie ptactwo z zagrody – ich zwyczaje, to, co jedzą, jak się zachowują. Szkoda tylko, że książeczka o wsi nie powstała dzięki pracy polskiego autora, bo w końcu Polska (podobno) wsią stoi. Tak, czy owak ta pozycja jest magiczna do tego stopnia, że ja muszę powstrzymywać się od zepsucia zabawy Synowi, który do książki dopiero dorasta.

Przy okazji tej książeczki o wsi dla dzieci chciałabym jeszcze szybko wspomnieć inną książkę poruszającą wiejskie klimaty, książkę, którą przeczytałam już jakiś czas temu – tym razem jednak dla dorosłych i tym razem bez specjalnych zachwytów. Brudna robota – nie uwiodła mnie, jak inne tytuły z serii Dolce Vita Wydawnictwa Czarne. Może dlatego, iż - również jak to miało miejsce w innych tytułach - i przy tej spodziewałam się przepysznych przepisów, smakowitych treści i zachęcających opisów. Niestety – nic bardziej mylnego – Brudna robota Kristin Kimbal doskonale oddaje tytuł tego, o czym jest książka. To prawdziwa historia prawdziwej miłości - miłości dziewczyny, której praca za biurkiem i równie „biurkowe” życie można porównać do sterylnych warunków. Dopiero miłość, jak przysłowiowy grom z nieba sprawia, że ta wyskakuje ze swojego czystego pachnącego i przewidywalnego życia, prosto w objęcia …. no właśnie - nie tylko ukochanego. Krowy, świnie, błoto, ciężka praca (często za ciężka wydawałoby się jak na kobietę) … ale cóż, wytrwała, o czym można przekonać się też włączając Internet. To by były wszystkie zachwyt – nad autorka i jej siłą – dla tej książki. Niestety, poza tym nic mnie nie wciągnęło, nie zauroczyło (wciąganie opornej krowy na kipę samochodu, dojenie o świcie i przerzucanie gnojówki nie dla mnie). Nie znalazłam też przepisów dla siebie, nie zgłodniałam – a tego oczekuję po Dolce Vita.

Bardzo lubię książki które mnie inspirują kulinarnie, szczególnie jeśli są to takie książki, po których wcale się tego nie spodziewam, czyli nie koniecznie kucharskie. Najbardziej lubię, kiedy inspiruje mnie beletrystyka, w której znajduję smakowite przepisy. Właśnie czytam Receptę na miłość Barbary O’Neal i jestem tak zachwycona książką, że w moim mniemaniu nie jest ona ani w najmniejszej cząsteczce romansem, a książką pachnącą chlebem, ciastem i miłością ... do tego, co lubi się robić najbardziej. W przypadku bohaterki O’Neal – do gotowania. Dość powiedzieć, iż Receptę mam od kilku dni, a jej strony już wypadają po tym, jak eksperymentuję z książką w kuchni!

Na mojej półce w kuchni stoi kilka takich książek – powieści, w których zaznaczone mam wypróbowane przepisy!  A jakże - wypróbowane – bo z takimi przepisami natychmiast eksperymentuję. Właśnie słoneczny chlebek Ramony (bohaterki książki Brabary O’Neal) piekłam już kilka razy! I to właśnie ta książka i ten pyszny chlebek zainspirował mnie do zorganizowania spotkania w mojej bibliotece. Spotkania, którego tematem przewodnim będą właśnie powieści inspirujące kulinarnie. Chciałabym to spotkanie zapalonych bibliofilek urozmaicić wizytą autorki takowej książki, niestety przychodzą mi na myśl tylko autorki zagraniczne. Znacie może jakąś polska pisarkę, której książka zainspirowała Was, albo mogłaby zainspirować do udania się do kuchni w celach upichcenia czegoś? Jeśli znacie podzielcie się proszę ze mną. Najciekawszy komentarz czeka książkowa nagroda;)

Te moje poszukiwania kuchenne zaprowadziły mnie w nocy na mój ulubiony blog kulinarny Whiteplate, a stamtąd niedaleko już do włączenia piekarnika. Właśnie delektuję się zapachem i smakiem ciastaczekoladowego;)

Będąc w temacie kulinarnych inspiracji – w ten weekend poznałam nowy inspirujący adres – a jakże – wykorzystany już także – który pewnie stanie się jednym z moich ulubionych adresów, pod jaki będę zaglądać, aby zając moje spragnione sprawiania słodkich (i nie tylko) radości dłonie. Tarta wyszła wyborna! Dziękuję Pani M., która przesłała mi ten adres:)!

No i ciastem, które piekę dosłownie co chwilę, moim numerem jeden ostatnich dni jest to oto superczekoladowe (bo wzbogacone przeze mnie kawałkami gorzkiej czekolady) ciasto zwane - przekornie* - ciastem awaryjnym!

Smacznego Wam życzę w udanych próbach kulinarnych i pamiętajcie o nazwiskach autorek, które wplatają w swoje powieści przepisy.
 

 *przekornie - bo u mnie nie pojawia się awaryjnie, a cyklicznie raczej;)

 zdjęcia okładek książek pochodzą ze stron Wydawnictw